Voordat Batu Caves een religieuze betekenis hadden, was het gebied vooral bekend bij de plaatselijke inheemse gemeenschappen en Chinese kolonisten. Ze gebruikten de grotten om guano (vleermuisuitwerpselen) te verzamelen, dat waardevol was als meststof. In 1859 verkende de Amerikaanse natuuronderzoeker William Hornaday de locatie, waarbij hij de aandacht vestigde op de opvallende kalksteenformaties en bijdroeg aan de vroege belangstelling voor de grotten.
Geschiedenis van de Batu Caves Murugan Tempel
Vroeg gebruik van de grotten
De visie van K. Thamboosamy Pillai
In de jaren 1860 had de Tamil handelaar K. Thamboosamy Pillai, een vroege Indiase kolonist in Brits Malaya, een droom waarin Lord Murugan verscheen en hem vroeg een heiligdom te bouwen. Toen Pillai later de site bezocht en merkte dat een van de ingangen van de grot op een "vel" (de goddelijke speer van Murugan) leek, beschouwde hij dit als een goddelijk teken. In 1891 installeerde hij een klein beeldje van Lord Murugan in de grootste kamer, wat het begin markeerde van de transformatie van de locatie in een hindoeïstische plaats van aanbidding.
De evolutie van de tempel
Het eerste Thaipusam festival in Batu Caves werd gehouden in 1892. Het werd al snel een centraal pelgrimsoord voor Tamil Hindoes in Zuidoost-Azië. Houten trappen werden uiteindelijk vervangen door beton en de site werd uitgebreid met meer heiligdommen en infrastructuur. Tegenwoordig wordt hier een van de grootste Thaipusamvieringen buiten India gehouden, die elk jaar honderdduizenden toegewijden trekt.
